เซปักตะกร้อ

เซปักตะกร้อ อีกหนึ่งกีฬาดั้งเดิมของคนไทยที่คนไทยเราภาคภูมิใจในความเก่งกาจระดับแชมป์ทุกรายการทั้งชายและหญิง ไม่ว่าจะเป็น ซีเกมส์ เอเชียนเกมส์ และรายการชิงแชมป์โลก แต่ในความเป็นจริงเราจะมัวแต่ภูมิใจในความเก่งกาจของเราอย่างเดียวก็คงไม่ได้ เพราะดูเหมือนความเก่งกาจของเรา จะไม่มีใครสนใจหรือพัฒนาฝีมือตามเรามาซักที จะเห็นได้ว่าไม่ว่าจะเป็นการแข่งขันรายการไหน ทีมชาติไทยก็เป็นแชมป์ตลอด ส่วนคู่ชิงฝ่ายชายก็คงหนีไม่พ้นเสืองเหลืองมาเลเซีย ฝ่ายหญิงก็จะเป็นเวียดนาม ระยะหลังอาจจะมีเกาหลีใต้ที่อาจจะพัฒนาตามเรามาบ้าง แต่ชาติอื่น ๆ มีการส่งทีมเข้าแข่งขันน้อยมากโดยเฉพาะในกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ 13 ชาติ จาก 45 ชาติเท่านั้นที่ส่งทีมเข้าแข่งขัน โดยพี่ใหญ่ของทวีปอย่างจีน หรือญี่ปุ่นก็ไม่คิดจะสร้างทีมมาแข่งกับเราเลย รวมทั้งที่หนักไปกว่านั้นคือเอเชียน เกมส์ครั้งล่าสุดที่อินโดนีเซียที่ มีความพยายามจะเอากีฬาเซปักตะกร้อออกจากการแข่งขันเอเชี่ยนเกมส์ ในอดีตไทยเราเคยมีความคิดว่าจะเผยแพร่กีฬาเซปักตะกร้อให้เป็นที่นิยมทั่วโลกเพื่อที่จะได้มีการบรรจุเข้าไปแข่งขันในกีฬาโอลิมปิก เพื่อให้ไทยได้มีโอกาสเข้าไปลุ้นเหรียญรางวัลเพิ่มขึ้น แต่นับวันไม่เพียงแต่ไม่เข้าใกล้เป้าหมายแถมผลยังจะเป็นลบ ถึงขนาดที่จะเอาเซปักตะกร้อออกจากเอเชียนเกมส์เลยทีเดียว สร้างความคึกคักใหม่ พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส ในปัจจุบันไทยมีลีกเซปักตะกร้อที่ค่อนข้างจะเข้มแข็ง มีการสร้างนักกีฬาระดับเยาวชนขึ้นมามากมาย แต่อาจจะสูญเปล่า หากนักกีฬาของเราไม่ได้ไปแข่งระดับนานาชาติ เราอาจจะต้องตั้งเป้าหมายใหม่ในการประชาสัมพันธ์กีฬาเซปักตะกร้อ เป้าหมายที่น่าสนใจน่าจะเป็นทวีปอเมริกาใต้ และยุโรปบางประเทศ โดยการจัดการแข่งขันทัวร์นาเมนต์ต่าง ๆ ขึ้นแล้วเชิญชาติเหล่านี้มาแข่งขันรวมทั้งต้องไม่ลืมบรรดาชาติในเอเชียมาด้วย โดยก่อนการแข่งขันอาจมีการส่งโค้ชชาวไทยเพื่อไปช่วยฝึกสอนเทคนิค และกติกาพื้นฐานต่าง ๆ เนื่องจากชาติในอเมริกาใต้ชื่นชอบการเล่นฟุตบอลแบบสตรีทอยุ่แล้ว ซึ่งก็มีพื้นฐานไม่ต่างจากตะกร้อมาก อีกทั้งรูปแบบการเล่นเวปักตะกร้อยังมีความเร้าใจ มีการเสิร์ฟที่รุนแรง มีการกระโดดขึ้นฟาด น่าจะเป็นที่ถูกใจของนักกีฬาทางฝั่งอเมริกาใต้ รวมทั้งอาจผลักดันให้เซปักตะกร้อไปเป็นกีฬาสาธิตในการแข่งขันกีฬาเครือจักรภพ หรือกีฬาอื่น ๆ…