เมื่อกฎระเบียบไม่ได้มีไว้แหก แต่กฎระเบียบมีไว้เพื่อความปลอดภัยของชีวิต

บางครั้งชีวิตคนเราก็ไม่ได้สมหวังไปซะทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องที่เราตั้งใจและคาดหวังก็ไม่เป็นดังหวังอย่างพลาดท่า คนทุกคนต่างใช้ชีวิตในทุกวันก็เพื่อความอยู่รอด เพื่อทำในสิ่งที่รักและตั้งใจ เพื่อการสร้างความมั่นคงให้กับชีวิต แต่จริง ๆ แล้วคนเราต้องการแค่นี้จริง ๆ หรือ เชื่อว่าหลาย ๆ คนจะเคยตั้งคำถามบ่อยครั้งในชีวิตว่า ทำไปทำใมนะ? ทำไมเราต้องทำอย่างนี้ เราต้องทำสิ่งนี้เพื่ออะไรกัน เมื่อไหร่ที่มีคำถามเข้ามานั่นแปลว่าสัญญาณนั้นกำลังจะบอกเราว่าเรากำลังต้องการคุณค่าจากสิ่งที่ทำ                 เราใช้เวลาไปกับการเรียนรู้และการทำงานไปในแต่ละวันมากกว่าการได้พักผ่อนหรือวันหยุดที่เราควรจะมี การเลือกหาความสุขให้ตัวเองนั้นมีหลากหลายรูปแบบและหลายวิธีที่แต่ละคนถนัด หรือความชอบที่แตกต่างกันไป บางคนเลือกหาความสุขด้วยการไปท่องเที่ยวเปิดโลกกว้างให้กับตนเอง หรือบางคนอาจเลือกที่จะนอนดูหนังสักเรื่องหนึ่งที่ตัวเองชอบอยู่กับบ้าน บางคนเลือกฟังเพลง ร้องเพลง วาดภาพ ช้อปปิ้ง หรือการพบปะสังสรรค์กับเพื่อนฝูง แต่ละคนก็มีกิจกรรมที่ทำแตกต่างกันไปต่างก็ล้วนแต่เป็นเรื่องที่สร้างความสุขให้กับตัวเอง กล่าวคือ คนที่น่าอิจฉาที่สุดในโลกใบนี้คงเป็น “คนที่มีความสุข” จึงไม่แปลกนักที่คนที่มีอายุยืนที่สุดคือคนที่มีความสุขที่สุด เพราะความสุขที่แท้จริงยิ่งกว่ายาขนานชั้นดี ไม่ใช่เป็นเพียงคำที่ใช้เรียกความรู้สึก แต่หมายถึงปฏิกิริยาที่มีสารบางอย่างหลั่งออกมาที่เรียกว่า “สารแห่งความสุข” ความมหัศจรรย์ของความสุขจึงทำให้ร่างกายและหัวใจแข็งแรง เรียกได้ว่ามีความต้านทานต่อโรค ต่อสภาวะที่รุมเร้าหรือปัจจัยเสี่ยงต่อการคุกคามของอาการแทรกซ้อนต่าง ๆ ในอาการที่ป่วย ทำให้สามารถฟื้นตัวได้เร็ว อย่างรูปแบบการใช้ดนตรีบำบัดในคนป่วยที่สามารถทำให้สุขภาพร่างกายและจิตใจเข้มแข็งขึ้นมาได้เพราะเกิดจากความสุขแม้จะไม่ได้ทานยา ต่างจากคนที่ทานยาอย่างเดียวแต่ไม่ได้รับการบำบัดทางดนตรี สารมหัศจรรย์นี้ทำงานในร่างกาย ยิ่งหากเป็นคนปกติไม่ได้เจ็บป่วยแต่อย่างใด ความสุขนี้ถือว่าเป็นเกราะหรือภูมิต้านทานที่ดีให้กับตัวเองได้เป็นอย่างมากเลยทีเดียว เพราะจริง ๆ แล้วเราอาจมองข้ามไปว่าชีวิตทุกวันนี้เราเพียงต้องการทำเพื่อประโยชน์ที่จะได้รับ ทำเพื่อสร้างความมั่นคงและทำตามเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ จนลืมไปว่าแท้ที่สุดแล้วเราเพียงต้องการความสุขในชีวิต หากคุณค่าที่ควรจะได้รับในชีวิตคือสิ่งนี้แล้ว ทำไมเราจึงไม่รีบหารีบทำรีบสร้างความสุข…

จากกรณีข่าวของช่างภาพเยาวชนจิตอาสา ที่ได้ร่วมบันทึกภาพเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ พระราชพิธีบรมราชาภิเษก สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหาวชิราลงกรณบดินทรเทพยวรางกูร เพื่อส่งไปยังหอจดหมายเหตุ โดยผู้ใช้โซเชียลรายหนึ่งได้ Post รูปเยาวชน 5 คน ในมือของแต่ละคนมีกล้องขนาดใหญ่อยู่ด้วย แต่ก็มีกระแสดราม่าเกิดขึ้น เมื่อมีผู้ใช้โซเชียลบางส่วนได้วิจารณ์เกี่ยวกับราคาของกล้องที่ค่อนข้างแพงและผู้ครอบครองยังเป็นเยาวชนที่อายุยังน้อย เลยได้เกิดคำวิจารณ์เช่น “ไม่รวยเป็นจิตอาสาไม่ได้นะจ๊ะงานนี้ แต่ก็โอนะทำให้ฟรี ๆ” ซึ่งก็มีผู้ใช้โซเชียลจำนวนมากที่ออกมาปกป้องว่า น้องมีจิตอาสาที่จะช่วยเหลือสังคมและการที่ครอบครัวน้องจะร่ำรวยมีเงินซื้อกล้องตัวแพง ๆ ไม่ใช่เรื่องผิด เพราะถือเป็นการสนับสนุนเด็ก ๆ ในสิ่งที่ชอบอย่างเต็มที่ การแบ่งชนชั้นทางสังคมไทยมีมาตั้งแต่สมัยอดีตและปัจจุบันก็ได้บางเบาลงไปค่อนข้างเยอะแล้ว แต่ก็ยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่ใช้สิ่งที่ตนเองถูกปลูกฝังตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ จากพ่อแม่ หรือสื่อละครมาขีดเส้นแบ่งให้ตนเองแตกต่างจากคนอื่น จากกรณีนี้ยังเห็นได้ว่า ภาพการแบ่งชนชั้นทางสังคมของไทยยังคงมีอยู่ ในขณะที่หลายคนเรียกร้องให้เกิดความเท่าเทียมกันทางสังคมแต่พวกเขาก็ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้ว ตนเองก็มีส่วนในการแบ่งชนชั้น ไม่ว่าจะเป็น รวยจน เก่งหรือไม่เก่ง มีชื่อเสียงหรือไม่มี หากเราได้ลองติดตามสังคมอย่างต่อเนื่อง จะเห็นได้ว่าความคิดของคนจำนวนไม่น้อยที่ตีกรอบให้กับตนเองโดยอ้างสิ่งต่าง ๆ ดังกล่าวและแสดงออกมาแบบดราม่าข้างต้น หลายคนแสดงออกการแบ่งชนชั้นของตนเองมาในรูปแบบความอิจฉา กลายเป็นโกรธเกลียด หรือไม่ชอบใจบุคคลที่แตกต่างจากตนเองไปเลย แม้ว่าจะไม่มีใครมานั่งบอกหรือต่อว่า แต่กลุ่มคนลักษณะนี้จะชิงแบ่งแยกตนเองออกก่อน อีกนัยหนึ่งก็เพื่อแสดงจุดยืนและปกป้องตนเอง คิดว่าการกระทำดังกล่าวจะช่วยให้ตนเองรู้สึกสบายใจและทัดเทียมมากยิ่งขึ้น อาจเพราะมีปมภายในจิตใจหรืออยากมีแบบคนอื่นแต่ไม่มีแรงฮึดมากพอที่จะทำ แต่ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม เราจะมักเห็นคนที่มักแสดงความเห็นแนวนี้ในโลกโซเชียลเสมอ หากมีคนรวยกว่า หน้าตาดีกว่า เก่งกว่า ก็จะมานั่งตัดพ้อกับโลกและกับตนเองว่าคงไม่มีและพยายามหาข้อเสียอื่น ๆ มาหักล้างข้อดีหรือความโชคดีของคนอื่น…

ตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ เราถูกปลูกฝังให้ความทำดีมาตลอดจนโต ไม่ว่าไปที่ไหนผู้คนจะยกย่องคนที่ทำความดี ซึ่งมีทั้งคนที่ทำเพราะตั้งใจทำจริง ๆ กับคนที่ทำเพราะอยากได้รับการยกย่องเชิดชู แต่ว่าการทำความดีก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน ไม่เช่นนั้นในสังคมเราคงไม่มีตำรวจไว้จับผู้ร้าย คงไม่มีคุกไว้ขัง ดังนั้นการจะหาคนที่ทำความดีเพราะมีความตั้งใจจริงในสังคมปัจจุบันก็ไม่ง่ายสักเท่าไหร่ จากกรณีข่าวกู้ภัย 2 กลุ่มตีกันเพราะแย่งผู้ประสบอุบัติเหตุถือเป็นข่าวที่ค่อนข้างน่าตกใจเลยทีเดียว จากที่ทราบกันดีว่า เมื่อเกิดอุบัติเหตุใด ๆ ก็ตาม จะมีมูลนิธิต่าง ๆ มาคอยช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้อน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นจิตอาสาที่มีใจมุ่งมั่นอยากช่วยเหลือผู้อื่น นี่คือสิ่งที่เราคิดกัน แต่ปัจจุบันการทำความดีถ้าไม่มีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องก็หาได้ยากมากจริง ๆ จากเหตุการณ์ดังกล่าว หากมีความตั้งใจที่จะช่วยเหลือผู้อื่นจริง กู้ภัยทั้ง 2 ฝ่ายควรจะระงับอารมณ์และสนใจผู้ได้รับบาดเจ็บมากกว่าจะก่อเหตุทะเลาะวิวาท แล้วถ้าจุดมุ่งหมายไม่ใช่การทำความดีแล้วคืออะไร ในปัจจุบันมูลนิธิ สมาคม กู้ภัยต่าง ๆ ผุดขึ้นมามากมายราวกับดอกเห็ด มีหลายแห่งที่มีเจตจำนงและเป้าหมายที่ต้องการจะช่วยเหลือผู้อื่นจริง ๆ แต่ก็มีจำนวนไม่น้อยเช่นกันที่อาศัยช่องโหว่บางอย่างในการทำให้เกิดผลประโยชน์แก่ตนเอง แต่ถ้าถามว่า แล้วการมาทำส่วนนี้ได้ผลประโยชน์อะไร เพราะการช่วยเหลือผู้บาดเจ็บหรือกู้ภัยต่าง ๆ ก็ต้องใช้ทั้งแรงกายแรงใจ แถมยังเป็นงานที่หนักและเหนื่อยด้วย และนี่คือผลพลอยได้ที่จะตามคือ เงินบริจาค ไม่ว่าจะเป็นเงินค่าเก็บศพ หรือเงินสมทบทุนช่วยเหลือจากผู้มีจิตเมตตาต่าง ๆ เงินสนับสนุน สนับสนุนอุปกรณ์ พาหนะ ต่าง ๆ…

ปัญหาการคมนาคมของไทยมีมากขึ้นทุกวี่วัน ไม่ว่าจะเป็นปัญหารถติด ปัญหาเส้นทางจราจร ปัญหามอเตอร์ไซค์บนทางเท้า แต่ว่าที่ผ่านมาก็ยังไม่มีการแก้ไขที่ชัดเจนหรือได้ผลเลย ปัญหาเดิมซ้ำ ๆ ยังคงเกิดขึ้นมาตลอด และดูไม่มีทีท่าว่าจะมีใครที่จะแก้ไขเรื่องนี้อย่างจริงจัง และเมื่อเกิดปัญหาต่าง ๆ มากมาย การขนส่งสาธารณะจึงเป็นอีกตัวเลือกสำคัญที่คนหันมาใช้กัน แต่ว่าเมื่อมองเห็นราคาค่าโดยสารที่ปรับเพิ่มขึ้นแล้ว มีผู้ใช้บริการจำนวนไม่น้อยที่มีคำถามในใจว่าเหมาะสมแล้วหรือ หากลองดูรูปแบบของขนส่งสาธารณะของบ้านเราก็จะสามารถแบ่งประเภทใหญ่ ๆ ได้ดังนี้ รถเมล์ รถเมล์เป็นขนส่งสาธารณะที่คนนิยมใช้ค่อนข้างมาก เพราะราคาถูกและเส้นทางก็มีหลากหลาย แต่การปรับขึ้นราคาของรถเมล์ก็ส่งผลต่อคนจำนวนไม่ได้น้อย ส่วนใหญ่มักจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ายังไม่สมเหตุสมผล หากเป็นรถ ขสมก. ที่เป็นรถแอร์ก็ยินยอมได้ เพราะด้วยคุณภาพของรถและการบริการ คนก็ยอมจ่ายในราคาที่เพิ่มขึ้น แต่หากเป็นรถร่วมที่สภาพค่อนข้างเก่าและการบริการที่ไม่ได้ค่อยได้มาตรฐานหลายคนก็แย้ง รถไฟฟ้า BTS MRT และ Airport Link นับว่าเป็นขนส่งสาธารณะที่ได้รับความนิยมสำหรับคนเมือง เพราะความรวดเร็วทันใจ คนจึงนิยมใช้รถไฟฟ้าในการเดินทาง แต่ด้วยราคาที่เพิ่มขึ้นซึ่งสวนทางกับคุณภาพของรถไฟฟ้าที่เก่าลง โดยเฉพาะ BTS ที่เกิดเหตุขัดข้องบ่อยจนส่งผลกระทบต่อผู้โดยสาร เรื่องนี้เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์เป็นอย่างมากในโลกออนไลน์และสร้างความเดือดร้อนให้กับคนทำงานเป็นอย่างมาก รถทัวร์ รถบัสโดยสาร สำหรับคนที่ต้องเดินทางเป็นหมู่คณะหรือเดินทางไกล จะนิยมใช้โดยเฉพาะช่วงเทศกาลที่จะคึกคักมาก และรถมีไม่เพียงพอต่อความต้องการของผู้โดยสาร รถตู้ รถตู้มีบริการอยู่ทุกที่ทั่วประเทศ และค่อนข้างมีปัญหาบ่อย ไม่ว่าจะเป็นการอัดผู้โดยสารเกินจำนวนที่กฎหมายกำหนด หรือการรับส่งผู้โดยสารนอกส้นทาง รถไฟ เป็นขนส่งสาธารณะที่คนนิยมใช้ในการเดินทางไกล…

จากกรณีข่าวเด็กนักเรียนชายชั้น ม.3 รุมทำร้ายเด็กชั้น ม.2 และให้แสดงพฤติกรรมก้มกราบที่เกิดขึ้นบนโลกโซเชียลในขณะนี้ กลายเป็นอีกหนึ่งแง่มุมที่สถานศึกษาจะต้องพิจารณาได้แล้วว่า กำลังเกิดอะไรขึ้นกับเด็กวัยรุ่นในสังคมไทย                 หากบอกว่าสิ่งที่เด็กนักเรียนรุ่นพี่ทำเกิดจากความคึกคะนอง หรือกิจกรรมที่เล่นกันระหว่างกลุ่มเพื่อน คนเป็นพ่อเป็นแม่และเป็นครู ก็คงต้องหาคำตอบร่วมกันแล้วละว่า อะไรที่ทำให้เด็กที่มีอายุเพียงเท่านี้คิดว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นคือเรื่องสนุกสนาน เพราะด้วยพฤติกรรมส่วนบุคคล วัฒนธรรมที่ปฏิบัติสืบต่อกันมา สังคมที่สร้างความคุ้นชิน หรือว่าการบ่งบอกสถานะตามชนชั้นกันแน่                 วัฒนธรรม คือ การกระทำหรือการปฏิบัติตนที่สืบทอดปฏิบัติกันมาอย่างต่อเนื่อง ความจริงแล้วการที่เด็กกลุ่มนี้สามารถที่จะทำร้ายเด็กอีกกลุ่มหนึ่งที่มีอายุน้อยกว่าได้อย่างไม่มีความเกรงกลัวที่จะถูกลงโทษ อาจจะมีสาเหตุมาจากการถูกกระทำมาก่อนก็ได้ เพราะในสมัยอดีตเมื่อครั้งที่เขายังเป็นเด็กอยู่ชั้น ม.2 เขาอาจจะเคยถูกรุ่นพี่ชั้น ม.3 ทำแบบที่เขาทำกับรุ่นน้องก็เป็นได้                 สังคม คือ สภาพแวดล้อมที่จะสามารถส่งผลต่อพฤติกรรมและการกระทำของคนๆ หนึ่ง ฉะนั้น การแสดงออกของพฤติกรรมเด็กหนึ่งคนย่อมต้องมีต้นตอมาจากการเลี้ยงดูหรือการปลูกฝั่งของคนในครอบครัว เพราะการที่เด็กจะมีพฤติกรรมก้าวร้าวและรุนแรงได้มากขนาดนี้ คงไม่อาจเกิดจากนิสัยใจคอจากภายในของเด็กจริงๆ เพียงอย่างเดียวอย่างแน่นอน เขาอาจจะเคยพบเห็นการใช้ความรุนแรงในครอบครัว หรืออาจจะเคยร่วมกันแสดงพฤติกรรมที่ไม่ดีร่วมกับรุ่นพี่ จึงทำให้พฤติกรรมเหล่านั้นติดตัวของเขามาโดยตลอด เช่นนั้นแล้วคำว่า สังคม จึงต้องหมายความรวมถึงทุกสิ่งอย่างที่วนเวียนอยู่รอบๆ ตัวและชีวิตของเขา ก็คงต้องกลายเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ และคุณครูที่จะต้องคอยแยกให้เขาว่าสังคมแบบไหนที่ควรเก็บ และสังคมแบบไหนที่ควรเมินหน้าหนี                 แบ่งชนชั้น บางทีจุดประสงค์หลักที่เด็กเหล่านั้นกระทำลงไปอาจจะแค่เพียงต้องการสื่อสารให้รู้ว่า คนมาก่อนนับเป็นพี่ คนมาหลังนับเป็นน้อง ดังนั้น รุ่นน้องก็จะต้องเคารพและเชื่อฟังรุ่นพี่ก็เท่านั้น…