หมดยุคของรักสามเส้า รักสี่เส้ากำลังมาแรง เกิดอะไรขึ้นกับความสัมพันธ์ของคนยุคปัจจุบัน

เราคงเคยได้ยินมาบ้างว่า การมีจะมีความรักนั้นเราต้องรู้จักมีความอดทนอดกลั้น เพื่อจะที่รักษาและพยุงความสัมพันธ์ของเราไปให้ตลอดรอดฝั่ง แต่หลังจากรายการพูดคุยต่อตัวต่อรายการหนึ่งได้สะท้อนเรื่องราวออกมาให้เห็นว่า การอดทนไม่ใช่คำตอบสุดท้ายของความรักที่ดี และความอดทนในบางความสัมพันธ์ก็มีมากจนเกินความพอดี และความอดทนของเรากลายเป็นการทำร้ายใจตัวเอง หรือบางคนอาจจะถึงขั้นทำร้ายร่างกายเลยด้วยซ้ำ มีผู้ประสบปัญหาด้านความรัก ผลัดเปลี่ยนกันมาพูดเรื่องความรักของตนเอง แต่ที่น่าตกใจคือหลายคนมีปัญหาเดียวกัน คือการมีความอดทนมากจนเกินไป อดทนกับความสัมพันธ์ที่เห็นแก่ตัว มีทั้งกรณีที่อดทนทำดีเพื่อคิดว่าจะได้ความรักกลับมาเป็นการตอบแทนความดี หรือบางคนยอมลดคุณค่าของตนเอง ยอมเป็นตัวสำรองของคนอื่น ยอมให้ภรรยาหรือสามีของตนเองไปมีคนอื่น แต่กรณีที่หนักสุดคือการอดทน ยอมให้เค้าทำร้ายร่างกายและยอมเป็นฝ่ายผิดเพื่อรักษาคนคนหนึ่งไว้ เป็นฝ่ายขอโทษก่อนเสมอแม้ตนเองจะเจ็บเจียนตาย คำถามคือ ทำไมคนเหล่านี้ถึงทน ยอมเพราะรัก ทุกคนให้คำตอบนี้ มันอาจจะดูสั้น ๆ เชื่อเถอะว่ามันเป็นคำตอบที่ครอบคลุมทุกคำถามของการอดทนแล้ว แต่มันอาจจะเป็นรักที่มีมากกว่ารักตัวเอง และคาดหวังว่าจะได้รับความรักเป็นสิ่งตอบแทน หากพวกเขาอดทน แต่ความอดทนของคนเราก็ต้องรู้จักใช้ให้ถูกที่ ถูกคนและถูกเวลา ความอดทนที่ใช้ไปกับคนเห็นแก่ตัว ต่อให้ทุ่มเทมากแค่ไหนสิ่งที่ได้กลับมาก็ว่างเปล่าอยู่ดี ต่อให้พยายามแค่ไหน ถ้าคนที่ได้รับไม่เห็นคุณค่า มันก็เหมือนเราวิ่งเพื่อไปถึงเส้นชัยคนเดียว และอีกคนก็เป็นตัวรั้งตัวถ่วงตลอดทาง ความอดทนของบางคนใช้แล้วหมดไป บางคนก็มีความอดทนอยู่น้อยนิดซะเหลือเกิน หรือแท้จริงแล้วไม่ได้รักมากพอที่จะอดทนหรือเปล่า ในขณะที่อีกฝ่าย ใช้ความอดทนล้นเหลือ ทนแล้วทนอีก ทนอย่างมีความหวังว่าวันหนึ่งเขาจะเห็นใจ จะมองเห็นในสิ่งที่เราทำ แต่สุดท้ายเวลาจะเป็นตัวตัดสินเป็นตัวพิสูจน์ หากเราทำในส่วนของเราอย่างเต็มที่แล้ว ยอมมากพอแล้ว อดทนจนถึงที่สุดแล้ววันหนึ่งเราจะสามารถหยุดได้เอง แต่ก็ขึ้นอยู่กับพลังในการอดทนของแต่ละคน บางคนเจอปัญหาระดับ 3 ความอดทนก็หมดลงแล้ว แต่หลายคนทนจนปัญหาถึงระดับ…

เด้อนางเดอ  เด้อนางเดอ  เด้อนางเดอ เด้อ เด้อ นางเดอ…..ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ !!!! นาทีนี้ไม่มีใครไม่รู้จักจังหวะนี้ “หมอลำ” ที่ กำลังเป็นที่ติดหู ทั่วบ้านทั่วเมือง ครอบงำไปทุกแขนงทุกซอกทุกซอย ทุกสาขาอาชีพ ทุกเพศทุกวัย เพราะไม่ว่าจะภาคไหนก็ต่างรู้จักเพลงที่มีสำเนียงการร้อง ดนตรี ถ้อยคำที่เป็นภาษาอีสาน จริง ๆ แล้วเรารู้จักเพลงอีสานกันมานานพร้อม ๆ กับวัฒนธรรมดนตรีของทุก ๆ ภาคที่อยู่ในวงการ ไม่ว่าจะเป็นภาคไหนก็ล้วนแต่มีความแตกต่างในด้านสำเนียง ดนตรี ถ้อยคำร้อง ที่มีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ และได้ถ่ายทอดโดยศิลปินมากหน้าหลายตาในวงการเพลง                 แต่สิ่งที่ทำให้วัฒนธรรมดนตรีอีสานมีความโดดเด่นคือท่วงทำนอง และเครื่องมือดนตรีที่บ่งบอกถึงวัฒนธรรมวิถีชีวิตคนอีสาน บวกกับคำร้องที่เป็นภาษาถิ่นดั้งเดิมที่ใช้เป็นเนื้อร้อง แน่นอนว่าแรก ๆ นั้นจะยังไม่ค่อยคุ้นชินกันสักเท่าไหร่กับศิลปินทางอีสานเมื่อเทียบกับคนทั้งประเทศ ทว่าศิลปินเองจะโด่งดังในท้องถิ่นตนเองหรือเป็นที่รู้จักกันในแวดวงทางภาคอีสานเป็นส่วนมาก ฉะนั้นแรกเริ่มในวงกว้างคนที่จะรู้จักหรือฟังดนตรีและวัฒนธรรมทางอีสานจะยังไม่มีมากนัก แต่จะมีศิลปินที่มีชื่อเสียงมาก เช่น ต่าย อรทัย, ศิริพร อำไพพงษ์, ไมค์ ภิรมย์พร, ไผ่ พงศธร เป็นศิลปินอื่น ๆ อีกมากมายที่ยังไม่ได้หยิบยกมานั้น…